Ουδείς αλάθητος, ακόμα κι μεγάλος! Τα παιδιά έχουν πιο καθαρό μυαλό από εμάς καθώς οι σκοτούρες τους είναι περιορισμένες αλλά διαθέτουν κι αρκετή πληροφορία, η οποία είναι εύκολη στο σύγχρονο κόσμο. Τα παιδιά επίσης έχουν τη δική τους άποψη η οποία προέρχεται τόσο από το χαρακτήρα που έχουν ήδη διαμορφώσει αλλά και από τις επιρροές του περιβάλλοντός τους, του σχολείου, των μέσων που παρακολουθούν αλλά και τη συμπεριφορά και τις συνήθειες των γονέων.
Σε κάθε περίπτωση η γνώμη και η άποψή τους οφείλει να είναι σεβαστή από τους μεγαλύτερους και πάντα συζητίσιμη. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε κάθε φορά ν’ ανοίξουμε κουβέντα, να κάνουμε διάλογο και να διαπραγματευτούμε με τα παιδιά για οποιοδήποτε ζήτημα. Αντίθετα η απόρριψη μιας άποψης, ακόμα κι αν αυτή ακούγεται παράλογη στ’ αυτιά μας, φέρνει αρνητικό αποτέλεσμα καθότι το παιδί κλείνεται και αποφεύγει το διάλογο. Εδώ να σημειώσουμε πως είναι απαραίτητη η οριοθέτηση και η κατανόηση των ρόλων τόσο από εμάς όσο και από το παιδί. Αυτός που έχει τον τελικό λόγο σε μια κουβέντα οφείλει να είναι γονιός, όχι το παιδί.
Από την άλλη πλευρά ο γονιός έχει υποχρέωση να έχει τ΄αυτιά και τα μάιτια του ανοιχτά σε ότι κι αν πει το παιδί. Έτσι έχει πολλές πιθανότητες να μάθει, να ενημερωθεί και να προστευτεύσει το παιδί του από κακοτοπιές που δεν είναι και λίγες.
Πολλές φορές τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα από τους μεγάλους κάποια ζητήματα, ειδικά τα ζητήματα που αφορούν στις σχέσεις τους, στην τεχνολογία, στη σχολική ζωή και την εκπαίδευση. Και δεν είναι καθόλου μα καθόλου υποτιμητικό για εμάς τους μεγάλους ν’ ακούσουμε και να μάθουμε απ’ τα παιδιά!