Quote from activemama on November 2, 2022, 10:25 am

Η σύγχρονη εργαζόμενη μητέρα καλείται να παίξει πολλούς και συχνά δύσκολους ρόλους μέσα στην αυξανόμενα απαιτητική κοινωνία μας. Μια γυναίκα μπορεί να είναι συγχρόνως σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, νοικοκυρά, κόρη, αδερφή, φίλη.

Αν μέσα σε όλους αυτούς τους ρόλους προστεθεί και το ‘κοινωνικό κριτήριο της αξιοσύνης της’, τότε θα πρέπει να είναι πολύ καλή σε όλα, ώστε να εισπράξει επιβεβαίωση και επαίνους από τον περίγυρό της.

Η εργαζόμενη μητέρα

Τις τελευταίες δεκαετίες είναι πια συνηθισμένο μια γυναίκα να εργάζεται και μετά τη
μητρότητα. Για κάποιες γυναίκες η εργασία είναι αυτονόητη, καθώς εργάζονταν και πριν από το γάμο τους, οπότε έχουν χτίσει ήδη μια καριέρα ή έχουν επενδύσει στις σπουδές τους.

Για άλλες πάλι, η εργασία είναι μια αναγκαστική επιλογή, αφού στις μέρες μας χρειάζονται δυο μισθοί για να συντηρηθεί μια οικογένεια.Αλλά και στις περιπτώσεις που μια γυναίκα είναι διαζευγμένη με παιδί, αναγκάζεται να δουλέψει γιατί η διατροφή που λαμβάνει συχνά δεν της αρκεί ούτε για τις απαραίτητες ανάγκες του νοικοκυριού.

Ενοχές

Υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν νιώσει ποτέ την ανάγκη να γίνουν μητέρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αγαπούν τα παιδιά.Έχοντας όμως περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο της γυναίκας η έννοια της μητρότητας ως αυτονόητος μηχανισμός και προορισμός, μοιραία της εγκαθιστά το συναίσθημα της ενοχής όταν αυτή εργάζεται.

Μια μητέρα που μένει στο σπίτι αρρωσταίνει συχνότερα, αναπτύσσει νευρώσεις και
φοβίες, γίνεται καταναγκαστική με την καθαριότητα και το νοικοκυριό, παραπονιέται

συνεχώς ότι κουράζεται και είναι σαν ‘δούλα’, ότι κανείς δεν της αναγνωρίζει αυτό
που κάνει και ότι ποτέ δεν ακούει ‘ευχαριστώ’. Συχνά νοιώθει εγκλωβισμένη στο
σπίτι και αποκλεισμένη από τη ζωή.

Εργάζομαι = Ζώ

Αντίθετα, οι εργαζόμενες μητέρες έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και
αυτοεκτίμηση, νιώθουν ότι προσφέρουν στην οικογένειά τους, αναλαμβάνουν
περισσότερες πρωτοβουλίες, αποκτούν εμπειρίες μέσα στη ζωή και δεν αισθάνονται
μειονεκτικά. Προβάλλουν μια πιο σταθερή και δυναμική εικόνα στο παιδί τους.

Μετά τον πρώτο χρόνο η γυναίκα μπορεί να επιστρέψει στην εργασία
της, έχοντας αφήσει το παιδί της σε ασφαλή χέρια. Από κει και πέρα, σημαντικό
παράγοντα για τη σχέση της με το παιδί της παίζει η ποιότητα του χρόνου που θα
διαθέσει για αυτό. Σίγουρα το να δουλεύει η μητέρα σημαίνει ότι κουράζεται πολύ
και ότι συχνά μπορεί να είναι εξουθενωμένη όταν επιστρέφει στο σπίτι. Είναι όμως
προτιμότερο να ασχοληθεί και να παίξει με το παιδί της παρά να αρχίσει να κάνει
δουλειές. Κάτι πρέπει να αφήσει πίσω, κι αυτό δεν πρέπει να είναι το παιδί της.

Πως διαχειριζόμαστε τα παιδιά

Τα παιδιά μπορούν πολύ εύκολα να μας χειριστούν συναισθηματικά και να πέσουμε στην παγίδα της ενοχής. Το να υποσχόμαστε πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε μας καθιστά ασυνεπείς και ανακόλουθες στα μάτια των παιδιών μας. Το να τους κάνουμε δώρα για να καλύψουμε τις δικές μας ενοχές τα κάνουμε άπληστα, χειριστικά, απαιτητικά καιαδιάφορα.

Το να φεύγουμε κρυφά από το σπίτι, τους δημιουργούμε τρόμο, ανασφάλεια και θυμό και δεν μπορούν να μας εμπιστευτούν. Ο μόνος τρόπος να διαχειριστούμε το κλάμα τους και τα σκληρά τους λόγια είναι να τους δείξουμε με ειλικρίνεια ότι ακούμε και κατανοούμε αυτό που νιώθουν και να τους πούμε ότι θα γυρίσουμε πίσω τη συγκεκριμένη ώρα μας και ότι θα κάνουμε πράγματα μαζί. Και όταν λέμε ‘μαζί’ εννοούμε ότι ο χρόνος που θα διαθέσουμε θα είναι αποκλειστικά για το παιδί μας, χωρίς εργασιακά τηλεφωνήματα και άλλες εξωγενείς υποχρεώσεις που θα προσπαθήσουμε να ‘χωρέσουμε’ μέσα σε αυτό το χρόνο. Η υπόσχεση που θα δώσουμε πρέπει να κρατηθεί για να μπορεί το παιδί να μας εμπιστεύεται.