Μοναξιά… Η σκληρή πραγματικότητα είναι πως ναι, είμαστε μόνοι στη ζωή αυτή. Εμείς και ο εαυτός μας που δεν είναι πάντα αντιμετωπίσιμος και συχνά μας βασανίζουν τόσο οι σκέψεις μας όσο και το υποσυνείδητό μας.
Χρειάζεται να στήσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης και ισορροπίας με το μέσα μας για να μπορούμε ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες της ζωής αλλά και να μην πανικοβαλόμαστε και ν’ αντιμετωπίζουμε ότι συμβεί με υπομονή, εγκαρτέρηση και κυρίως με δράση.
Όταν νοιώσουμε τη μοναξιά να μας κατακλύζει ως συναίσθημα η απάντηση είναι η δράση. Αυτή η δράση περιλαμβάνει και την εξωτευρίκευση των συναισθημάτων μας, των σκέψεών μας και όλων όσων μας απασχολούν!
Κι αν στο περιβάλλον μας δεν υπάρχουν ευήκοα ώτα, υπάρχουν οι ειδικοί (ψυχολόγοι και ψυχίατροι) που η δουλειά τους είναι να ακούν και να παρεμβαίνουν – θεραπεύουν την ψυχούλα μας! Όπως όταν πονάει το δόντι απευθυνόμαστε στον οδοντίατρο έτσι κι όταν η ψυχή μας δίνει σήμα κινδύνου, κι η μοναξία είναι τέτοιο σήμα, οφείλουμε ν απάμε στον ειδικό!
Επειδή τελικά είμαστε μόνοι σ’ συτόν τον κόσμο, μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε, οφείλουμε να ζούμε με ποιότητα τη ζωή μας. Κι η ποιότητα έρχεται μέσα από υγιείς και ισορροπημένες σχέσεις με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν στο άμεσο αλλά και στο πιο μακρινό περιβάλλον μας.
Εκφράζουμε αυτά που νοιώθουμε, συζητάμε, διαπραγμευόμαστε και αποφεύγουμε τοξικές καταστάσεις με ανθρώπους που μας κάνουν να κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Απλές πρακτκικές συμβουλές για να μην είμαστε τελικά μόνοι!